Historia Mezopotamii

Pierwszą rozwiniętą kulturę Mezopotamii utworzyli Sumerowie pod koniec IV tysiąclecia p.n.e. (miasta Ur, Uruk, Kisz, Lagasz). Od początku III tysiąclecia p.n.e. powstało państwo Akad, które w XXIV w. p.n.e. objęło rządami całą Mezopotamię.
Na początku II tysiąclecia p.n.e. przybyły tu plemiona amoryckie i wraz z ludnością tubylczą utworzyły państwa Asyrię i Babilonię, które rywalizowały ze sobą, aż w VII-VI w. p.n.e. padły łupem Persji.
Po podboju przez Aleksandra Wielkiego (IV w. p.n.e.) Mezopotamia dostała się w orbitę wpływów greckich. Powstały tu państwa hellenistyczne (monarchia Seleucydów).
Od początku II w. p.n.e. następuje rozkwit państwa Partów. O Mezopotamię walczył z nimi (a potem z Persami Sasanidzkimi) Rzym.
W VII w. n.e. Mezopotamia zostaje pobita przez Arabów i dostaje się pod wpływ islamu. Do Bagdadu przeniesiono stolicę kalifatu (w 762).
W 1055 Mezopotamię opanowali Turcy seldżuccy, a w XVI w. stała się częścią państwa Turków osmańskich.
Po I wojnie światowej Mezopotamię podzielono między Syrię, Irak, Iran i Turcję.
Region uprawy zbóż, bawełny, palmy daktylowej, drzew owocowych. Rozwinięta hodowla owiec, bydła, kóz. Wydobycie ropy naftowej, rudy ołowiu, cynku, soli kamiennej.